ของขวัญจากก้อนดิน

หลังจากเรียนจบ รู้สึกไฟแรง อยากพัฒนาการเรียนการสอนให้มันทันสมัย นำสิ่งต่าง ๆ เข้ามาใช้ เวลา ผ่านไป ๆ งานอื่นนอกเหนือจากการสอน มันช่างเยอะแยะมากมายซะจริง ๆ จากความตั้งใจอยากจะพัฒนา กลับกลายเป็น เอาแค่ เอาตัวรอดไปวัน ๆ สถานที่ สภาพแวดล้อม เพื่อนร่วมงาน หน้าที่ ๆ ได้รับมอบหมาย การบริหารงานในองค์กร ล้วนเป็นปัจจัยที่จะทำให้เกิดความตั้งใจในการพัฒนาการเรียนการสอน ทำให้ ผมรู้สึกเสียความตั้งใจไปพอสมควร กลายเป็น เบื่อ ขี้เกียจ หมดไฟ ทำไปตามหน้าที่ วัน ๆ หนึ่ง จนมาถึงวันนี้ .. มรสุมชีวิต เรื่องราว ข่าว ต่าง ๆ มันบั่นทอนได้เพียงนี้ พอผมเห็น บัณฑิต ที่เราร่วมสร้างกันมาในสาขา จาก 7 คน ปีนี้รับไป 3 คน ผมไปส่งขึ้นเวทีเพื่อเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรด้วยตัวเอง .. ทำให้นึกถึงพระบรมราชโอวาทของพระเจ้าอยู่หัว มากมาย ไหลเข้าสู่เส้นเลือด มันทำให้หัวใจพองโต สำนึกในหน้าที่ ผู้สอนตัวน้อย ๆ คนนี้จะทำหน้าที่ของตนเองให้เต็มความสามารถ พัฒนานักศึกษา ให้เป็นคนเก่ง ดี และมีความสุข ในสังคมต่อไป หาก นักศึกษาคนไหน หมดกำลังใจ เหนื่อย ท้อ ขอให้ฟังเพลงนี้นะครับ แล้วจะรู้ว่าเหนื่อยของเรา นั้น ไม่เท่าพ่อหลวงของเราที่ท่านได้ทำให้ไว้กับ ลูกหลาน "คนไทย" อย่างเรา